یک نگاه فمینیستی از دید یک مشاور بی طرف
در جمعهای دوستانه گاهی مباحثی پیش می آید که آدمها به اشتراکات جالبی می رسند.
زنها عقیده دارند...
( مردها چون غائبند عقیده ندارند .)
پاورقی :
همه ی جنگها را مردها ی متفکر *می آفرینند .
و در مقابل همه ی مردها ی متفکر را زنان بی فکر *می زایند .
عنصر مشترك اين فرمول مردانند . مرد كه حذف شود همه ي مشكلات حل مي شود .(اگه درسته لايك نزنيد ،كمي تفكر هم بد نيست !)
حالا بگذريم كه بعد از حذف مرد در اين تفكر خلاق ، چه بلايي سر حلقه ي آفرينش مي آيد ؟بدتر از همه سر داروين بيچاره ...
شايد همين قضاوتهاي يك طرفه ست كه ما را وادار مي كند عقيده داشته باشيم ...
مردها هميشه مخالف عقايد توأند مگر در يك مورد .آن يك مورد هم ،منفعت شخصي ست .يا مالي ست يا ( ...)
حالا اگر يكي از اينها مرتفع شود به احتمال قريب به يقين (اشاره مي كنم به احتمال نه قطع) مردها با همه چيز كنار مي آيند.
ياد داستاني افتادم كه "جزيني " در يكي از كارگاههايش برايمان خواند .مؤلفش خود نامبرده بود يا كس ديگري مي توانيد برويد سراغش.مهم اصل مطلب است كه در اين تصوير آمده :
زن : ببين چه خانه ي دلبازي ست !
مرد : كرايه اش بالاست! پول پيشش زياد است!
زن با مرد بنگاهي چانه مي زند .
مرد از پنجره ي اتاق خواب نگاهي به تراس همسايه مي اندازد . زني با لباس راحتي روي بند رخت لباسهاي زيرش را پهن مي كند .
زن:چه شد ؟ كرايه كنيم يا نه ؟
مرد : بد نيست ! پولش را جور مي كنيم ، يك جوري !
(حالا چه جورايي بماند !)
فا/سل